Week 1
Zo lang gewacht en het was eindelijk zo ver, de langverwachte datum 8 februari was aangebroken, ik mocht eindelijk vertrekken naar Port-Elizabeth. Zuid-Afrika, voor mij bijna de andere kant van de wereld, een avontuur waar ik al zo lang naar uit keek en hier mocht ik dan ook nog eens gaan doen wat ik het allerliefste deed, juf zijn. Wat keek ik er naar uit, ik mag dit avontuur dan ook beleven met twee klasgenoten van mij Eline en Lieselotte, dit maakt het voor mij alleen maar extra leuk. We kunnen dit hele avontuur doen dankzij Amava, een vzw die zich hiervoor engageert.
Zo lang gewacht en het was eindelijk zo ver, de langverwachte datum 8 februari was aangebroken, ik mocht eindelijk vertrekken naar Port-Elizabeth. Zuid-Afrika, voor mij bijna de andere kant van de wereld, een avontuur waar ik al zo lang naar uit keek en hier mocht ik dan ook nog eens gaan doen wat ik het allerliefste deed, juf zijn. Wat keek ik er naar uit, ik mag dit avontuur dan ook beleven met twee klasgenoten van mij Eline en Lieselotte, dit maakt het voor mij alleen maar extra leuk. We kunnen dit hele avontuur doen dankzij Amava, een vzw die zich hiervoor engageert.
Hier zie je een foto van de dames waar ik dit avontuur mee ga beleven. Ikzelf aan de linkerkant, in het midden staat Lieselotte Veugelen en de rechtse dame is Eline Lefebure. Wij zijn alvast klaar om avontuur aan te gaan!
Na een reis van 21 uur vliegen, drie keer overstappen, slecht slapen, maar wel lekker eten, waren wij eindelijk geland in Port Elizabeth, helemaal het onderste deeltje van Zuid-Afrika. Hier hebben de mensen niet snel haast en gaat alles op het dode gemak, dus ook met onze koffer. We hebben een eeuwigheid moeten wachten voor we onze bagage eindelijk op de band zagen liggen, na lang wachten was het wel extra leuk om de bagage er veilig en wel af te kunnen halen. Op de luchthaven stond onze gastmama, genaamd Maritha, haar twee zonen (Arno en Diaval) en de andere twee studenten (Joeri & Jente) die bij ons verblijven ons op te wachten om ons mee te nemen naar hun huis. Wat spannend, want dit gaat mijn mama en mijn huis zijn voor de volgende 4 maanden.
Na een rondleiding in haar super mooi huis, hebben we ons geïnstalleerd en het gezellig gemaakt zodat we ons snel thuis zouden voelen. Dit is ons al heel snel gelukt want Maritha is een super gastvrouw en echt een heel lieve vrouw die je meteen laat thuis voelen. Na deze lange en vermoeiende reis en vele indrukken kropen we vroeg ons bed in en besloten we om pas de volgende dag (zondag) PE te gaan verkennen. Slaapwel! |
|
Vandaag is het zondag
We zijn al één dagje blijven slapen in Zuid-Afrika, onvoorstelbaar. Vandaag gaan we samen met de zoon van Maritha, genaamd Arno, de stad PE verkennen, vooral het strand en het casino. Onderweg verteld hij ook waar we wel en niet mogen komen en geeft hij ons nog wat randuitleg. Samen gaan we op verkenningstocht en komen we bij één van de vele stranden uit van PE. Dit strand is dichtbij Barney's Tavern gelegen en is het veiligste en meest bezochte strand in PE. We hoorden van Arno dat er haaien in de zee zitten, maar dat ze niet aanvallen op zwemende mensen, enkel op surfers. Zo kwamen we nog verschillende dingen te weten. Helaas was het te koud om al te zonen of in de zee te gaan. Dat zal voor een andere dag zijn. Als tweede bezochten we het casino, hier mocht je gratis binnen. We gingen gelukkig enkel kijken en niet spelen, hier hadden we trouwens ook niet genoeg geld voor mee. Dit was een tof uitstapje, al snel was het avond en was het weer tijd eten en om vroeg onder de wol te kruipen, want morgen is het een heel spannende dag . Namelijk onze eerste stagedag, daar had ik enorm veel zenuwen voor, maar kijk ik ook wel enorm naar uit. Slaapwel! |
|
week 2Al een week achter de rug en nu gaan we naar week twee. Vorige week had mijn juf mij verteld dat ze deze week naar haar school moest, want ze studeert ook halftijds en dus niet aanwezig ging zijn in haar klas, maar er zou blijkbaar vervanging en ondersteuning vanuit het keukenpersoneel komen. Dus maakte ik mij niet zoveel zorgen. Achteraf bekeken had ik me toch beter zorgen gemaakt.
Het was namelijk niet zo een makkelijke stageweek voor mij. Het begon allemaal maandagochtend op school. De leerkracht van eline, genaamd "Miss B" kwam 's morgens naar mij en gaf me een stapel papieren en een weekplanning in mijn handen, met de woorden "those are for you". Ik keek haar aan maar begreep het niet goed, er ging toch iemand mij komen helpen? Waarom kreeg ik deze papieren dan? Ik zat toch nog met wat vragen dus ben ik gaan vragen aan "Miss B", wie de vervangleerkracht zou zijn in de klas. Maar van het antwoordt dat zij gaf, was ik even niet goed. Ze zei namelijk dat er geen hulp zou komen en dat ik de leerkracht was voor de komende week! Wow, hier was ik echt niet klaar voor. Ik mijn tweede week toch geen volledige klas, met enkel Xhosa kinderen overnemen? Eline en Lieselotte vonden dit niet kunnen en besloten om hiermee verder te gaan naar de directie, namelijk Gugu. Die vertelde hun dat ik maar sterk genoeg moest zijn om een klas over te nemen en dat mij dat wel moest lukken, maar als ik het echt wou dan zou ze een hulpje sturen. Namelijk iemand van het keukenpersoneel, zij zou niet de klas overnemen maar enkel vertalen. Ik moest me dus een weg zien te vinden in het klasregister, weekplanning (die ik tot dan nog nooit van nader had gezien), de regels, de tijd, hoe ga ik lesgeven?, wat moet ik doen?, welk materiaal moet ik gebruiken?, ... Allemaal dingen die ik niet wist, maar toch zelf moest doen. Oorspronkelijk is dit niet één van de doelen die we moeten doen op school, er wordt van ons verwacht dat we enkele activiteiten doen en de leerkracht helpen waar nodig, eigenlijk zo een beetje co-teaching. Nou, dat was deze week dus duidelijk niet van toepassing. Ik had heel veel stress en de kinderen luisteren heel slecht naar mij, ze waren me namelijk aan het uittesten, maar hoe zou je zelf zijn als kind? Na een kei vermoeiende en niet voldane maandag, ging ik heel verdrietig naar huis. Ik kon dit niet en dit was trouwens niet de afspraak. Aan het afscheid van de directrice te horen kwam het er op neer dat ik voor de rest van de week niet meer op hulp zou moeten rekenen hoor en dit was nog meer stress voor mij. Op maandag krijgen we ook altijd bezoek van Jill, de manager van Amava, zij komt de stand van zaken bekijken bij elk gastgezin en vragen hoe we in ons vel zitten. Op deze "meeting" besloten we om het probleem aan te kaarten en vertelde ik ook dat ik me op deze manier helemaal niet goed voel. Zij was helemaal niet blij om deze dingen te horen en ging meteen stappen ondernemen en telefoontjes plegen, want dit kon en mocht niet zij ze. Dinsdagochtend kreeg ik een smsje dat Jill, Diane (het hoofd van de overkoepelende organisatie) had gecontacteerd en dat zij een gesprek wou hebben met ons en daarna met Gugu de directrice. Wij vonden dit oke op voorwaarde dat we eerst een gesprek met haar alleen mochten voeren en achteraf dan verder zien hoe we dit verder zouden terugkoppelen naar haar. Zo hadden Jill en Di het dan ook afgesproken, dus stonden we open voor een gesprek, wanneer het gesprek ging plaatsvinden wisten ze wel nog niet. Maar ondertussen moest ik wel nog steeds de klas overnemen, door al het geklaag heb ik dinsdagvoormiddag wel hulp gekregen van twee sociaal werkers die konden vertalen en hier en daar eens wat konden helpen. In de namiddag was ik helemaal alleen en dat was niet gemakkelijk, weer niet luisteren en veel babbelen. Deze keer heb ik ze gewoon laten doen, het stoorde mij niet zo hard. Woensdagvoormiddag stond Diane plots voor onze neus en we moesten naar haar komen voor een gesprek , maar toen we binnen kwamen zat Gugu de directrice er ook, ooh nee dit was niet de afspraak. Dus vroegen we of het mogelijk was om toch eerst een gesprek met Di te hebben, maar zij wou liever dat iedereen openkaart moest spelen. Hierdoor is de vergadering een beetje in het honderd gelopen en heeft Gugu de vergadering vroegtijdig verlaten. Gelukkig is alles de dagen erna wat gaan liggen en heb ik toch nog elke dag hulp gekregen in de klas en verliepen de donderdag en vrijdag toch nog kei goed. Dit weekend zijn we met ons alle eens goed gaan ontspannen, na zo een bewogen week. We hebben namelijk een weekendje in de tsitsikamma geboekt met z'n vijven en een meisje, genaamd Robine van het andere gastgezin. We sliepen in een glamping, kei gezellig. 's morgens kon je de aapjes horen en zien echt een toffe slaapplaats. Zaterdag zijn we vroeg opgestaan om de auto te gaan halen en om daarna te vertrekken. We hebben dit weekend van alles gedaan, zo zijn er twee van de groep gaan bungee jumpen van een hele hoge (216m) brug (ik ga volgende keer ook springen, brrr), hebben we een zalige braai gehad bij de backpackers, zijn we naar het ziekenhuis moeten rijden voor de spinnenbeet van Eline te laten verzorgen, zijn we gaan kajakken en hebben we ons weekend beëindigd met een korte wandeling. Dit was een topweekend en fijn om mee te eindigen. Morgen weer een stagedag, maar dan met leerkracht! Volgende week een nieuw verslag! Tot dan! |
|
Week 3
Hallokiedokie,
Hier ben ik weer met een nieuwe week en nieuwe avonturen en verhalen om te vertellen. Er zijn al 3 weken voorbij, ongelooflijk, wat vliegt de tijd hier. Deze week was mijn leerkracht gelukkig terug op school, daar was ik enorm blij om, al begon ik het steeds leuker en leuker te vinden. Toch was ik blij, ook mede omdat ons thema Beach is, we zijn ons thema gestart met een heel mooie zelfgemaakte poster over de zeedieren. Die heeft de leerkracht dan opgehangen en we hebben deze bespoken en er ook bewegingen aan gekoppeld. De jellyfish vonden ze de leukste daar mochten ze leuke bewegingen aan koppelen.
De juf had ook een idee dat niet op de planning stond, namelijk beachbag maken uit papier die ze dan uiteindelijk mochten meenemen naar huis op het einde van de week. Het was geen gemakkelijke klus voor haar om dit allemaal georganiseerd te krijgen, zo liep het management van hoe ze dit ging aanpakken een beetje in het honderd waardoor het niet helemaal is gelopen zoals gepland. Maar, uiteindelijk had iedereen zijn eigen mooie beachbag, waar ze uiteraard heel erg trots op waren.
Terwijl de juf deze beachbag aan het maken was, heb ik met de kinderen hele mooie zelfgemaakte octopussen gemaakt uit wc-rolletjes. Eerst moesten ze deze schilderen in de weekkleur (rood) en daarna mochten de kinderen hun octopus voorzien van ogen, mond en stippen. Een heel mooi resultaat dat ik dan ook in de klas aan een touw heb opgehangen. De kinderen waren zo verbaasd van hun octopussen die ophingen in de klas. Een echte verrassing voor hun, heel schattig om zoveel blije gezichtjes te zien door deze verrassing.
We deden uiteraard nog heel veel dingen in de klas doorheen de week, maar het toppunt van de week vond ik toch wel op vrijdag. Mijn juf ging later in de dag aankomen op school, dus besloten ze om de twee klassen samen te zetten. Toen de klas van Eline uiteindelijk in mijn klas zat zei haar juf dat ze geen idee had wat ze nu moest doen, dat was onze kans om iets te verzinnen voor hun. Dat deden Eline en ik dan ook, we deden een hoop kringspelletjes, maar toen we bezig waren besefte we ook dat dat eigenlijk niet zo gemakkelijk was met 60 kinderen, zeker niet toen de kleintjes ook besloten om zich aan te sluiten met de leuke buitenspelen. Dat betekende dat we met 75 kinderen waren voor 3 juffen. Hoe gingen we dat doen?
Maar natuurlijk zou ik geen leerkracht en ervaren leiding zijn als ik geen spelletjes uit mijn mouw zou kunnen schudden. Dus ik stelde voor om het spelletje Dikke Bertha te spelen, een overloop spel waar je kan opgehoffen worden door de personen in het midden. Het duurde een hele tijd voordat ze door hadden wat ze moesten doen en hoe ze het moesten doen. Maar eens ze het door hadden en het principe kende, waren ze zo gedreven in dit spel. Je kon echt zien dat ze er lol in hadden, zelf toen mijn leerkracht Miss Nollie terug verscheen op de speelplaats liepen al haar kinderen naar haar toe om te vertellen hoe goed ze waren in het spelletjes. En wat meer, het was speeltijd en wat zagen we? De kinderen waren gewoon nog eens Dikke Bertha aan het spelen, maar onder hunzelf! Zalig om te zien! Wat waren wij fier en zo gelukkig dat we de kinderen eens echt blij hebben gemaakt. Zalig!
Dat was het einde van onze stageweek, maar natuurlijk komt na een zware stageweek een heel goed weekend. En ook dit weekend was weer een weekend om nooit meer te vergeten. Dit weekend stond de townshiptour op het programma en het Addo Elephant National Park te bezoeken.
Zaterdagochtend werden we met de auto opgehaald en werden we naar de Walmer township gereden. We gingen met 9 studenten en Jill (de coördinator van Amava) eens een kijkje gaan nemen in deze township. Dit is ook de township waar het grotendeel van mijn kinderen van mijn klas in wonen, dus dat maakte het extra interessant voor mij. We werden daar opgevangen door een vrouw die vroeger ook in de townships had gewoond en daar iedereen en de veilige wegjes zo wat kende en ons hierin meenam. Heel schrijnend om al die oude, kleine en eigenlijk heel versleten huisjes en kindjes op hun blote voeten met een emmertje met water te zien, daar werd ik toch even stil van. Het viel wel op dat grotendeel van de mensen hier ondanks het sobere leven echt wel heel gelukkig zijn en het echt naar hun zin hebben. Schoon om mee te maken. Gelukkig stond er tussen al die vele kleine huisjes ook nog een mooi roos huis dat heel goed bij mij zou passen. Ooh ja, we eindigde onze trip met een echte Afrikaanse maaltijd, de exacte naam ben ik vergeten, maar het was een soort semoule met zure melk. Een gerecht waar ik heel hard aan moest wennen en dat ik eigenlijk niet zo lekker vond. Ik heb wel uit beleefdheid enkele happen genomen.
Na die hevige ervaring van de township ging ons weekend verder, Na het huren van de auto gingen reden we verder richting het Addo Elephant National Park, maar dat park gingen we vandaag nog niet bezoeken, dat was pas voor morgen. We arriveerde in ons heel mooi appartementje, genaamd Little Sisters. En gingen een beetje verder in de beek zwemmen om wat verfrissing te zoeken van de lange autorit, we hebben er nog een leuke, maar lange avond van gemaakt, om daarna een mooie tocht in het elephant park te maken. Zo nu heb ik jullie genoeg lastig gevallen.
See you next time!
Hier ben ik weer met een nieuwe week en nieuwe avonturen en verhalen om te vertellen. Er zijn al 3 weken voorbij, ongelooflijk, wat vliegt de tijd hier. Deze week was mijn leerkracht gelukkig terug op school, daar was ik enorm blij om, al begon ik het steeds leuker en leuker te vinden. Toch was ik blij, ook mede omdat ons thema Beach is, we zijn ons thema gestart met een heel mooie zelfgemaakte poster over de zeedieren. Die heeft de leerkracht dan opgehangen en we hebben deze bespoken en er ook bewegingen aan gekoppeld. De jellyfish vonden ze de leukste daar mochten ze leuke bewegingen aan koppelen.
De juf had ook een idee dat niet op de planning stond, namelijk beachbag maken uit papier die ze dan uiteindelijk mochten meenemen naar huis op het einde van de week. Het was geen gemakkelijke klus voor haar om dit allemaal georganiseerd te krijgen, zo liep het management van hoe ze dit ging aanpakken een beetje in het honderd waardoor het niet helemaal is gelopen zoals gepland. Maar, uiteindelijk had iedereen zijn eigen mooie beachbag, waar ze uiteraard heel erg trots op waren.
Terwijl de juf deze beachbag aan het maken was, heb ik met de kinderen hele mooie zelfgemaakte octopussen gemaakt uit wc-rolletjes. Eerst moesten ze deze schilderen in de weekkleur (rood) en daarna mochten de kinderen hun octopus voorzien van ogen, mond en stippen. Een heel mooi resultaat dat ik dan ook in de klas aan een touw heb opgehangen. De kinderen waren zo verbaasd van hun octopussen die ophingen in de klas. Een echte verrassing voor hun, heel schattig om zoveel blije gezichtjes te zien door deze verrassing.
We deden uiteraard nog heel veel dingen in de klas doorheen de week, maar het toppunt van de week vond ik toch wel op vrijdag. Mijn juf ging later in de dag aankomen op school, dus besloten ze om de twee klassen samen te zetten. Toen de klas van Eline uiteindelijk in mijn klas zat zei haar juf dat ze geen idee had wat ze nu moest doen, dat was onze kans om iets te verzinnen voor hun. Dat deden Eline en ik dan ook, we deden een hoop kringspelletjes, maar toen we bezig waren besefte we ook dat dat eigenlijk niet zo gemakkelijk was met 60 kinderen, zeker niet toen de kleintjes ook besloten om zich aan te sluiten met de leuke buitenspelen. Dat betekende dat we met 75 kinderen waren voor 3 juffen. Hoe gingen we dat doen?
Maar natuurlijk zou ik geen leerkracht en ervaren leiding zijn als ik geen spelletjes uit mijn mouw zou kunnen schudden. Dus ik stelde voor om het spelletje Dikke Bertha te spelen, een overloop spel waar je kan opgehoffen worden door de personen in het midden. Het duurde een hele tijd voordat ze door hadden wat ze moesten doen en hoe ze het moesten doen. Maar eens ze het door hadden en het principe kende, waren ze zo gedreven in dit spel. Je kon echt zien dat ze er lol in hadden, zelf toen mijn leerkracht Miss Nollie terug verscheen op de speelplaats liepen al haar kinderen naar haar toe om te vertellen hoe goed ze waren in het spelletjes. En wat meer, het was speeltijd en wat zagen we? De kinderen waren gewoon nog eens Dikke Bertha aan het spelen, maar onder hunzelf! Zalig om te zien! Wat waren wij fier en zo gelukkig dat we de kinderen eens echt blij hebben gemaakt. Zalig!
Dat was het einde van onze stageweek, maar natuurlijk komt na een zware stageweek een heel goed weekend. En ook dit weekend was weer een weekend om nooit meer te vergeten. Dit weekend stond de townshiptour op het programma en het Addo Elephant National Park te bezoeken.
Zaterdagochtend werden we met de auto opgehaald en werden we naar de Walmer township gereden. We gingen met 9 studenten en Jill (de coördinator van Amava) eens een kijkje gaan nemen in deze township. Dit is ook de township waar het grotendeel van mijn kinderen van mijn klas in wonen, dus dat maakte het extra interessant voor mij. We werden daar opgevangen door een vrouw die vroeger ook in de townships had gewoond en daar iedereen en de veilige wegjes zo wat kende en ons hierin meenam. Heel schrijnend om al die oude, kleine en eigenlijk heel versleten huisjes en kindjes op hun blote voeten met een emmertje met water te zien, daar werd ik toch even stil van. Het viel wel op dat grotendeel van de mensen hier ondanks het sobere leven echt wel heel gelukkig zijn en het echt naar hun zin hebben. Schoon om mee te maken. Gelukkig stond er tussen al die vele kleine huisjes ook nog een mooi roos huis dat heel goed bij mij zou passen. Ooh ja, we eindigde onze trip met een echte Afrikaanse maaltijd, de exacte naam ben ik vergeten, maar het was een soort semoule met zure melk. Een gerecht waar ik heel hard aan moest wennen en dat ik eigenlijk niet zo lekker vond. Ik heb wel uit beleefdheid enkele happen genomen.
Na die hevige ervaring van de township ging ons weekend verder, Na het huren van de auto gingen reden we verder richting het Addo Elephant National Park, maar dat park gingen we vandaag nog niet bezoeken, dat was pas voor morgen. We arriveerde in ons heel mooi appartementje, genaamd Little Sisters. En gingen een beetje verder in de beek zwemmen om wat verfrissing te zoeken van de lange autorit, we hebben er nog een leuke, maar lange avond van gemaakt, om daarna een mooie tocht in het elephant park te maken. Zo nu heb ik jullie genoeg lastig gevallen.
See you next time!
Week 4
Deze week was het thema Beach and pirates. De week begon en de juf stelde op maandag de vraag wie wist wat piraten waren, wat ze droegen, enz. Maar geen enkel kind wist wat een piraat was of hoe hij eruit zag. Ik dacht dus op dat moment dat het absoluut geen goed thema was voor die week, het was dus mijn taak om hun zoveel mogelijk bij te brengen over piraten.
De eerste dag maakte we vooral een telescoop en een vlag, het was jammer bij deze activiteit dat er maar enkele kinderen mochten schilderen en niet alle kinderen een eigen telescoop of vlag konden maken. De eerste dag was dan ook voor mij een vreemde en moeilijke dag omdat we voor de rest niks hebben gedaan. Deze maandag was een heel chaotische, niet georganiseerde dag. Ik had het gevoel dat de leerkracht er geen zin in had en precies een beetje down was. Het kopieermachine was kapot en dit maakte dat mijn mentor helemaal de kluts kwijt was en eigenlijk niet wist wat ze met de kinderen kon doen, want normaal gezien geeft ze de kinderen een kleurblaadje. De juffen zijn dan ook voortdurend aan ons komen vragen wat en hoe ze een bepaalde activiteit dan wel moesten doen nu dat ze niet konden kleuren. Dit vond ik heel gek en moeilijk, want ik ben zelf heel georganiseerd en dan is voor mij zo een ongeorganiseerde, chaotische dag echt heel moeilijk. Maar hoe meer ik hier ben, hoe meer ik daaraan gewoon geraak. Natuurlijk hebben wij ook verschillende leuke activiteiten voorgesteld en gemaakt om ook ons steentje bij te dragen in dit thema. Zo heb ik op dag twee met de kinderen een krokodil van natuurlijk materiaal gemaakt. De kinderen kregen de prent van een krokodil en zij moesten dan buiten blaadjes, gras, (alles wat groen is) gaan zoeken en deze dan op de krokodil kleven. Wanneer hun krokodil klaar was mochten ze er bij mij ook zand op komen kleven. Dit was een activiteit die ze leuk vonden. Het duurde wel lang voor dat alle kinderen dit gemaakt hadden. Ook vonden wij het zeker een goed idee om een ooglapje te maken zoals echte piraten, ook dit hebben we op dinsdag gemaakt. Ik wou eens zien hoe goed mij kleuters een gezelschapsspel konden spelen en begrijpen met mijn begeleiding. Dus besloten Eline, Lot en ik een gezelschapsspel te maken voor de drie klassen, maar wel met verschillende variaties in het deelthema eilanden. Zo maakten we een soort van ganzenbord waar ze van het schip naar het eiland moesten gaan. Er waren ook enkele speciale stenen namelijk, een bom = terug naar start, een bliksem = twee stappen naar achter, een diamant = twee stappen naar voor. Wij waren alvast heel enthousiast over het spel en we dachten dat de kinderen dit wel moesten kunnen, dachten we... Ik ben begonnen om met 4 kinderen het gemakkelijkste spel te proberen, namelijk die met de kleuren. Dit was echt verschrikkelijk, de kinderen kenden het principe van een kleurenpion kiezen niet eens. Met een dobbelsteen rollen was voor hen ook een onbekend gegeven, dus dan kan je je al inbeelden hoe een spel spelen ging. Dit ging niet, echt niet! De kinderen snapten het niet ondanks dat ik het met hand en tand heb uitgelegd en de juf het ook nog eens in het Xhosa uitlegde. Op basis van mijn spel heeft de juf beslist dat ze met de overige kleuters snel een spel rond de kleuren, want we merkte dat de kleuters de basiskleuren echt niet machtig zijn. Volgende keer biedt ik dit spel nog eens aan en hoop ik dat ze het principe beter snappen. Donderdag was mijn favoriete dag van de week. Ondanks dat het echt een hele drukke dag was. De juf van Eline was afwezig, dus besloot mijn juf om de twee klassen samen te nemen. Wij dachten echt dat dit onmogelijk was, maar mijn juf kon dit perfect aan en was goed kordaat. Eline en ik hebben voorgesteld om buiten een kringspel te doen dat ze nog niet kenden, namelijk Tik tak boem. In het begin wat moeilijk en klungelen, maar na een tijdje vonden ze het echt leuk. De kinderen hadden vroeger in de week een piratenmasker gemaakt en wat is een piraat zonder piratenzoektocht. Dus wij hadden een schatkaart, plattegrond van de speelplaats, gemaakt met allemaal rode kruisjes op. Op deze plaatsen moesten ze geld gaan zoeken ( kleurenkaartjes). Als ze alles gevonden hadden, moesten ze even met captain hook mee, ondertussen gingen wij de grote schat (appeltjes) gaan verstoppen, die de kinderen daarna mochten gaan zoeken, ze waren reuzeblij met de appeltjes en hebben er lekker van gesmuld. Het was super leuk om mijn juf zo enthousiast mee deed met de kinderen. Vrijdag kreeg de school sponsering van een organisatie en kregen de kinderen een heerlijke boterhammen met verschillend beleg erop. Als ze ’s namiddags naar huis gingen kregen ze ook nog een zakje chips en een lu beertje mee. Allemaal van de sponsor. Wat een fijne week was dit, jammer genoeg volgende week alweer mijn laatste week, wat ga ik het missen. Veel tijd om te treuren is er helaas niet, want we kwamen thuis op vrijdag en we moesten onze koffer al weer nemen voor een weekendje naar de baviaaanskloof. We gingen namelijk met een groot deel van de amavagroep en Arno en zijn vrienden naar de baviaanskloof. Hier gingen we kamperen en in grotten slapen. Ik was alvast benieuwd en wou dolgraag mee. We zaten alle 14 klaar op de afgesproken plaats en op het afgesproken tijdstip klaar. Maar het begon al goed, de auto's waren al grandioos te laat omdat de garage ze nog niet gepoetst hadden en er een auto nog een platte band had. Eens we vertrokken waren moesten we een 2 à 3 uur rijden voor we aan het plekje in het bos kwamen waar we gingen kamperen. Niet vergeten het was al heel de dag slecht weer en het was heel hard aan het regenen, dus dat maakte het allemaal nog moeilijker en avontuurlijker. We kwamen dus aan op het open plekje en we moesten de tent opzetten, blijkbaar waren de meisjes niet erg veel gewoon, want zij stonden erbij en keken ernaar. Ik besloot om Arno en zijn maten te helpen de tent op te zetten. We hadden een tent waar we met 10 personen, één voor 5 personen en één voor 4 personen. Maar tijdens het opzetten bleek dat de tent van 4 personen het onderzeil van een 2 persoonstent. Probleem dus, maar de chauffeurs hebben zich opgeofferd om in de auto te slapen voor een nacht. Ondanks de regen en de paar tegenvalletjes is het nog heel gezellig geworden. We hebben een kampvuurtje gemaakt, met marshmallows en braai op het vuur. Natuurlijk kwam er ook wat drank bij te pas, dit was heel gezellig. Ik besloot niet super laat in mijn bed te kruipen want morgen moesten we nog lang rijden en stond er nog veel op het programma. Ah ja, even vergeten te zeggen, het was echt avontuurlijk in de tent want de mannen vonden het niet nodig om matjes mee te nemen, dus sliepen we allemaal op de grond met onze slaapzak. Eens iets anders en heel avontuurlijk! Ochtend, ik hoorde de mannen al vrij vroeg babbelen. Eerlijk gezegd had ik nog wel goed geslapen zo op de grond. Joeri had blijkbaar 's nachts per ongeluk zijn schoenen op de verkeerde plaats gezet, want de tent ging niet helemaal dicht dus alle druppels die van de regen op de tent vielen liepen in Joeri zijn schoenen. Met als gevolg dat in zijn schoenen de volgende ochtend een plas water van 10 cm zat, hij kon dus de zaterdag zijn schoenen niet aandoen en moest die laten drogen. Hopelijk komt dat nog goed, ik ben dan wel zo vrij en vriendelijk geweest om mijn espadrilles af te geven aan hem dat hij toch nog iets van schoenen had. Na heel dit gebeuren, een sober ontbijt en alles afbreken en terug inpakken vertrokken we terug op weg naar de grotten in de baviaanskloof. We vertrokken met de drie auto's en al het volk, maar één minuut later moesten we alweer stoppen. Er had namelijk één van de chauffeurs met de auto tegen een boom gereden. Gelukkig was het enkel tegen de kofferbak en was het ook gewoon blikschade, wij konden onze tocht weer aanvatten. Na heel veel hobbelwegjes, door water rijden, langs kliffen met losliggende stenen rijden, wondermooie vijvers gezien, voor bavianen en andere dieren stoppen en kijken, ooh ja en niet te vergeten bijna buffels omver gereden, die beesten lopen gewoon de straat op!,... kwamen we eindelijk aan na 6 uur rijden op onze bestemming. We hadden twee grotten gehuurd waar we in konden slapen, in elke grot konden 10 personen slapen, ideaal dus. We waren gaan kijken in de eerste grot en dat zag er allemaal in orde uit. Daarna gingen we samen met de auto's naar de tweede grot gaan kijken. Twee auto's waren boven, maar helaas de derde auto was niet sterk genoeg en weigerde boven te geraken. Dit was dus geen goed teken, als dat nu al niet gaat hoe gaat dat 's nachts dan? Dit wouden we niet riskeren, dus hebben we unaniem beslist om dan maar een huisje aan de voet van de heuvel te huren en dat was ook heel gezellig en goed. Nadat we eindelijk geïnstalleerd waren, kon onze avond beginnen. Vuurtje stoken, spelletjes spelen, lekker eten,... Het was nog een gezellige avond. Zondag, de laatste dag van het weekend, heeft iedereen een heel klein beetje uitgeslapen. Om dan 's morgens heerlijke spek met eieren te eten. Het was nog steeds aan het regen, maar toch wouden we gaan wandelen in de bergen om het wondermooie uitzicht te kunnen zien van op de berg. De berg opwandelen was helemaal niet zo gemakkelijk, allemaal losliggende stenen, regen en heel steil. Mijn conditie liet het ook een beetje van zich afweten, maar toch door het doorzettingsvermogen zijn we tot aan de top van de berg geraakt. En ja hoor we waren heel fier dat we het gehaald hadden tot boven. Nu weer helemaal terug naar beneden, eens beneden hebben we nog een klein hapje gegeten en dan moesten we al weer terug naar huis, want er stond nog een rit van 3 uur voor de boeg. Eens vertrokken, konden we deze keer gewoon op de asfalt rijden. Maar na een uur merkten we dat één van de chauffeurs plots niet meer volgde, dus reden we weer 5 minuten terug om te kijken wat de reden hiervoor was. Ooh nee, de auto had een olielek en kon dus niet meer verder rijden en we waren echt in de middle of nowhere. Wat een pech hadden we toch op dit weekend. We belde de takelwagen, maar die zei dat die er pas over 2 uur kon zijn. Dus nu zaten we met een dilemma, ofwel moesten de meisje die in de auto met pech zaten ergens bij ons in de auto gepropt zitten en zo naar huis rijden ofwel moesten ze daar 2 uur wachten. Ze besloten om te wachten op de takelwagen, wij mochten gelukkig doorrijden. Want we hebben achteraf gehoord dat de auto daar 4 uur ipv 2 uur heeft moeten wachten en moesten dan nog helemaal naar huis. Die meisjes waren pas om 00:00 thuis. Gelukkig waren wij wel al thuis en konden wij wel al in ons bed kruipen, want ik moest uitgeslapen zijn voor mijn laatste week stage. Slaapwel! |
|
Week 5
Deze week was een heel intense week, niet op vlak van thema (summertime) of moeilijke opdrachten. Maar hier is het blijkbaar de gewoonte dat kleuters voor elke vakantie hun rapport krijgen. Dus moesten we deze week met alle kinderen toetsen afnemen en werkblaadjes maken. Niet zo fijn, niet voor ons maar ook niet voor de kinderen.
Toch vond ik het voor de kinderen belangrijk dat ze af en toe ook iets anders deden, dus besloot ik om hen een paar nieuwe liedjes aan te leren die ik in België geleerd had. Wij hebben het liedje “de maan is rond” in Belgie, maar omdat het thema die week summertime is besloot ik om het liedje een klein beetje te veranderen in “de zon is rond”, dus dan wordt dat “ the sun is round”. Ze vonden dit een fantastisch lied en ook de juf vond dit een heel tof lied. Op maandag stond ik alleen voor de klas, want mijn leerkracht had een examen. Nu vond ik dat niet erg omdat ik de kinderen en de werking al goed kende. Toch kreeg ik die dag assistentie van 4 kinderen van bij ons op school, gehandicapte kinderen die tussen de 8 en de 18 zijn. Voor mij eerder een extra werk dan een hulp eigenlijk. Voor mij was het geen hulp die kinderen in mijn klas, want zij dachten dat zij de leerkracht waren en strafte de kinderen ook onterecht en zonder dit even aan mij te vragen. Hier heb ik iets van gezegd, want dat maakte me heel ongelukkig en dat was niet waarvoor zij in de klas waren. Er werd van mij verwacht dat ik ging toetsen, maar ook nog kleurplaten ging doen. Één van de taken die de kinderen moesten doen was hunzelf tekenen. Ik ben echt verschoten van de slechte resultaten, bij sommigen kan je nog niet eens zien dat ze een mannetje wouden tekenen. Verder ben ik ook verschoten van de slechte resultaten van het rapport, al begrijp ik dat wel, want het rapport is echt iets boven hun niveau en zijn eigenlijk doelstellingen die een kleuter van 4 jaar nog niet moet kennen. Tijdens de middag was er een kindje van mijn klas die tijdens de lunch had overgegeven op de tafel, stoel en op de grond. In plaats dat iemand het initiatief nam om dat op te ruimen, was de keukenploeg aan het lachen en braakneigingen aan het doen en de leerkracht van Eline draaide zich gewoon om en negeerde het gewoon, omdat ze het te vies vond. Ik werd hier boos van en heb meteen het initiatief genomen om het overgeefsel op te kuisen met WC-papier en het daarna met javel en water op te kuisen. Ik heb het kind meteen naar de toiletten gestuurd om daar haar handen te wassen en wat te bekomen, maar ik ben er zeker van dat wanneer ik er niet zou geweest zijn dat het kind het zelf had moeten opkuisen. Die gedachten maakt me heel verdrietig en breekt mijn hart in duizend stukken. In de namiddag heb ik de kinderen laten spelen met de blokken terwijl ik nog wat toetsen aan het afnemen was. Ik zag dat er een meisje van de gehandicapten in haar hand aan het naaien was met naald en draad. Ik heb meerdere malen gevraagd om ermee te stoppen, maar dit deed ze niet. Naar de derde keer heb ik gezegd dat ze naar Gugu mocht gaan, maar dat wou ze niet, dus besloot ik om Gugu te gaan halen. Terwijl ik onderweg was kwam ze me halen om te vragen of ze nog één kans kreeg. Eerst vond ik dat niet zo goed idee, maar na lang aandringen heb ik het dan toch toegegeven. Maar dat was haar allerlaatste kans, daarna heeft ze het ook niet meer gedaan. Dinsdag besloot ik om een Afrikaans liedje dat ik geleerd had op de hogeschool eens te zingen met de kinderen (filmpje kan je zien op mijn blog). Ik was benieuwd naar hun reactie en ik hoopte dat ze gingen meedoen. Ik bracht het liedje aan door het liedje gewoon te zingen en de danspasjes te dansen. De kinderen waren er meteen gek van. En straffer nog, blijkbaar was het lied in het Xhosa, de moedertaal van de kinderen. Natuurlijk vonden ze dat geweldig en hebben we dat dan ook meerdere keren gezongen. Op donderdag was het voor een deel van de studenten van Amava projectday, dat betekend dat je met een groepje en de coördinator van Amava naar verschillende projecten mag gaan kijken en daar wat uitleg over krijgt. Deze donderdag was het dus de eerste projectday en de groep kwam ook onze school bezoeken. Ze kregen een uitleg van Gugu en daarna mochten wij het overnemen, we lieten ze onze klassen en leerkrachten zien en lieten ze wat kennismaken met de kinderen. Daarna hebben we een grote kring op de speelplaats gemaakt en zijn we liedjes, dansjes en spelletjes beginnen spelen voor onze bezoekers. De kinderen hebben alles uit de kast gehaald om zo goed mogelijk hun best te doen. Ze vonden het zo leuk! Donderdagnamiddag heb ik in de klas met een box en een gsm, kinderliedjes opgezet en met hun gedanst en gezongen. Dit vonden ze heel leuk, maar ik wou ook eens relaxatie met hun proberen, dus heb ik met de kinderen ademhalingsoefeningen gedaan om tot rust te komen. Het werkte wel, want daarna waren de kinderen vele rustiger toen ze in de rij moesten gaan staan. Donderdag was het ook helaas mijn laatste volledige dag op school, want vrijdag kwamen de kinderen niet naar school, maar kwamen ze alleen om even hun rapport af te halen en om dan weer naar huis te vertrekken. Dus, had ik donderdag ook al iets kleins voorzien voor de kinderen in mijn klas en voor mijn mentor. Wat ga ik die patatjes missen. Tijdens de aftercare werden Eline en ik naar binnen geroepen en kregen we nog een hele afscheidsceremonie en kregen we ook een “certificate of appretiation”. Toen heb ik toch enkele traantjes moeten wegpinken. Ik ga de school zo missen, ondanks dat we met een hobbelig parcours gestart zijn, ligt de school en zeker de kinderen en de mentor heel nauw aan mijn hart. Ik ga ze zeker nog eens bezoeken voor ik vertrek en ik wens hun het allerbeste toe. Vrijdag moesten de kinderen gewoon hun rapport gaan afhalen met hun ouders en mochten daarna terug naar huis. Gelukkig heb ik nog een week speelplein om het hele plaatje goed af te kunnen sluiten. Dit weekend hebben we het een beetje rustig aan gedaan. Vrijdag zijn Eline en ik gaan shoppen in het grote shoppingcentrum en ik heb een afspraak gemaakt daar bij de kapper, want over een week ga ik voor een ander kapsel. Joepie! We moesten ook t-shirts voor Joeri onze medestudent zoeken, want hij houdt absoluut niet van winkelen. En raad eens, wij hebben ze allemaal gevonden en hij vond ze allemaal mooi. Hebben we dat goed gedaan, seg! Zaterdag zijn we eerst heerlijk gaan ontbijten met z'n drieën, want de andere twee meisje waren op weekend naar Elundini (meer uitleg volgt nog over enkele weken). Dus waren we eens een weekendje met drie, na het ontbijten zijn we verder gereden naar de Kragakamma, dat is zo een beetje de kleine versie van het Addo Elephant Park. We hebben heel veel dieren gezien, we vonden het enkel jammer dat de dieren zo relatief weinig plaats hadden tov het Addo park. We hebben wel een giraf, zebra, neushoorn, buffel, springbok en de cheeta's. Het was wel relatief snel voorbij, dus wanneer we terug naar huis gereden en hebben we daar nog wat genoten van het zonnetje. 'S avonds zijn we heerlijk Aziatisch gaan eten en wanneer we onze auto terug hadden gebracht naar de luchthaven, was ons buikje heerlijk vol en hebben we onze zaterdag afgesloten met een leuke Disneyfilm: Pocahontas. Zondag was het eigenlijk een rustdagje, we hebben lekker uitgeslapen tot de middag ( allee ja, ik eigenlijk maar tot 9u30), daarna zijn we met z'n drieën naar het strand geweest om daar van het water en de zon te genieten. Al blies de wind heel hard en werden we vooral vol met zand geblazen door de wind. 'S avonds hebben we een poging gedaan tot pannenkoeken maken, wat met de hulp van Arno dan uiteindelijk gelukt is. Nu moet ik mijn bed in, want morgen speelplein voor 200 kinderen. Help! |
|
Week 6
Dit was geen gewone schoolweek, want het was eigenlijk al vakantie. Maar omdat de kinderen anders weinig tot geen voedsel hebben organiseert de school de holidayclub. Dit is een soort van speelplein geleidt door isibindi (opvangteam), gugu en het keukenpersoneel. De eerste week hebben wij het team ook aangevuld.
De eerste dag kwamen we aan zonder enige verwachting. We mochten meteen aan de poort gaan staan om de kinderen in te schrijven die binnen kwamen. Je moet wel weten dat inschrijven in Zuid-Afrika betekend de kinderen één voor één op een blad noteren, niet zo efficiënt als je weet dat we rond de 250 kinderen per dag hebben.
Boh ondertussen gingen we naar Gugu om haar te gaan begroeten, maar wat bleek dat zij heel boos was. Ze had namelijk niet genoeg eten gekregen voor al die kinderen. De overkoepelende organisatie had haar namelijk één! kip gegeven voor heel de bende. Dus zij was even in een zware discussie aan de telefoon, om meer eten te eisen.
Éénmaal alle kinderen binnen waren moesten de kinderen per leeftijd gaan staan en werd er één of twee “monitoren” aan hen toegewezen die met hun spelletjes gingen spelen voor de week. Ik koos voor de kleuters omdat ik hier het meeste knowhow in heb en joeri, de jongen van mijn gastgezin, kwam me helpen bij de kleutertjes.
Voordat we aan onze maandag konden beginnen, moesten we alle kleuters een groen wollen bandje aandoen. Geen lachtertje hoor met 35 kleuters, die hun polsjes niet goed kunnen stilhouden.
We kregen een veld aangewezen waar wij onze spelletjes op mochten spelen. Het was wel leuk dat ik een paar van de kleuters kende, want die zaten bij mijn op school of in de klas, er mochten natuurlijk ook kinderen van buitenaf naar de holidayclub komen. En geloof me vrij, een kring maken met 35 kinderen waar meer dan de helft geen engels van kan en je geen vertaler bij hebt, dat is alles behalve gemakkelijk, maar na hard zweten voor een kring te maken, zijn we er toch in geslaagd om het deel voor de snack enkele spelletjes te spelen. namelijk tik tak boem, vlaggenstok, Dikke Bertha,…
Daarna was het snacktime, een boterham voor elk kindje en een sapje. De grote kinderen hun laatste spel was een heel groot parcours over heel het veld, ze moesten verschillende hindernissen doen, zoals: lopen met een lepel en een ajuin, kikkersprong, in banden stappen, springtouwen,… wij gingen met de kleuters kijken en supporteren. Daarna was het lunch en dan zat de dag er al weer op, want om stipt 14u moesten de kinderen te voet naar huis.
Dinsdag zijn we onze dag begonnen met ochtendgymnastiek en hebben we verschillende liedjes gezongen, zowel liedjes die zij kende als liedjes die wij hadden aangebracht. Daarna hebben we het spelletje duck duck goose nog eens gespeeld en daarna hebben we de kinderen vrij laten spelen op de speeltuigen.
De laatste dag hadden we de meeste kinderen, zo een 45, dit was een onmogelijk aantal kinderen om een fatsoenlijk spel mee te spelen. Dus zijn we wel gestart met het doen van kinderyoga, wat stretch oefeningen en ademhalingsoefeningen, maar daarna waren ze het beu en mochten ze weer vrij spelen. Tijdens hun vrij spel heb ik wel hun fantasiespel ondersteund en hebben we gedaan alsof we met de banden op de zee zaten, waar krokodillen in de zee zaten. Heel erg leuk!
Na deze drie dagen zat onze speelplein week erop, want donderdag was een feestdag en vrijdag hebben ze de brug genomen. Even uitblazen voor mij na 5 weken.
De donderdag en vrijdag zijn we een beetje ziek geworden, een beetje darmklachten. Dus besloten we ook om gewoon een beetje uit te rusten van de zware weken. Voor vrijdag had ik ook een afspraak gemaakt bij de kapper, ik wou namelijk mijn haar laten vlechten omdat dat vele goedkoper is hier in Zuid-Afrika en dan zie ik er als een echte local uit. En zo gezegd zo gedaan, vrijdagochtend om 9u stond ik bij de Afrikaanse kapper en 5 uur later had ik een volledig ander kapsel. En ook Eline had zich laten omkopen en ging een kapsel laten maken in haar haar. Dus kwamen we 's middags buiten met een ander kapsel.
Zaterdag en zondag moesten we ons voorbereiden voor onze rondreis van volgende week, want we hadden zelf besloten om van zondagavond tot vrijdagochtend de gardenroute te gaan bezoeken. Wat dat precies is, kan je volgende week lezen.
Tot volgende week!
De eerste dag kwamen we aan zonder enige verwachting. We mochten meteen aan de poort gaan staan om de kinderen in te schrijven die binnen kwamen. Je moet wel weten dat inschrijven in Zuid-Afrika betekend de kinderen één voor één op een blad noteren, niet zo efficiënt als je weet dat we rond de 250 kinderen per dag hebben.
Boh ondertussen gingen we naar Gugu om haar te gaan begroeten, maar wat bleek dat zij heel boos was. Ze had namelijk niet genoeg eten gekregen voor al die kinderen. De overkoepelende organisatie had haar namelijk één! kip gegeven voor heel de bende. Dus zij was even in een zware discussie aan de telefoon, om meer eten te eisen.
Éénmaal alle kinderen binnen waren moesten de kinderen per leeftijd gaan staan en werd er één of twee “monitoren” aan hen toegewezen die met hun spelletjes gingen spelen voor de week. Ik koos voor de kleuters omdat ik hier het meeste knowhow in heb en joeri, de jongen van mijn gastgezin, kwam me helpen bij de kleutertjes.
Voordat we aan onze maandag konden beginnen, moesten we alle kleuters een groen wollen bandje aandoen. Geen lachtertje hoor met 35 kleuters, die hun polsjes niet goed kunnen stilhouden.
We kregen een veld aangewezen waar wij onze spelletjes op mochten spelen. Het was wel leuk dat ik een paar van de kleuters kende, want die zaten bij mijn op school of in de klas, er mochten natuurlijk ook kinderen van buitenaf naar de holidayclub komen. En geloof me vrij, een kring maken met 35 kinderen waar meer dan de helft geen engels van kan en je geen vertaler bij hebt, dat is alles behalve gemakkelijk, maar na hard zweten voor een kring te maken, zijn we er toch in geslaagd om het deel voor de snack enkele spelletjes te spelen. namelijk tik tak boem, vlaggenstok, Dikke Bertha,…
Daarna was het snacktime, een boterham voor elk kindje en een sapje. De grote kinderen hun laatste spel was een heel groot parcours over heel het veld, ze moesten verschillende hindernissen doen, zoals: lopen met een lepel en een ajuin, kikkersprong, in banden stappen, springtouwen,… wij gingen met de kleuters kijken en supporteren. Daarna was het lunch en dan zat de dag er al weer op, want om stipt 14u moesten de kinderen te voet naar huis.
Dinsdag zijn we onze dag begonnen met ochtendgymnastiek en hebben we verschillende liedjes gezongen, zowel liedjes die zij kende als liedjes die wij hadden aangebracht. Daarna hebben we het spelletje duck duck goose nog eens gespeeld en daarna hebben we de kinderen vrij laten spelen op de speeltuigen.
De laatste dag hadden we de meeste kinderen, zo een 45, dit was een onmogelijk aantal kinderen om een fatsoenlijk spel mee te spelen. Dus zijn we wel gestart met het doen van kinderyoga, wat stretch oefeningen en ademhalingsoefeningen, maar daarna waren ze het beu en mochten ze weer vrij spelen. Tijdens hun vrij spel heb ik wel hun fantasiespel ondersteund en hebben we gedaan alsof we met de banden op de zee zaten, waar krokodillen in de zee zaten. Heel erg leuk!
Na deze drie dagen zat onze speelplein week erop, want donderdag was een feestdag en vrijdag hebben ze de brug genomen. Even uitblazen voor mij na 5 weken.
De donderdag en vrijdag zijn we een beetje ziek geworden, een beetje darmklachten. Dus besloten we ook om gewoon een beetje uit te rusten van de zware weken. Voor vrijdag had ik ook een afspraak gemaakt bij de kapper, ik wou namelijk mijn haar laten vlechten omdat dat vele goedkoper is hier in Zuid-Afrika en dan zie ik er als een echte local uit. En zo gezegd zo gedaan, vrijdagochtend om 9u stond ik bij de Afrikaanse kapper en 5 uur later had ik een volledig ander kapsel. En ook Eline had zich laten omkopen en ging een kapsel laten maken in haar haar. Dus kwamen we 's middags buiten met een ander kapsel.
Zaterdag en zondag moesten we ons voorbereiden voor onze rondreis van volgende week, want we hadden zelf besloten om van zondagavond tot vrijdagochtend de gardenroute te gaan bezoeken. Wat dat precies is, kan je volgende week lezen.
Tot volgende week!
Week 7
Vakantie, eindelijk! We maken ons klaar om de gardenroute te gaan bezoeken. De garden route is een route die langs de kust loopt, waar dat die precies begint en eindigt daar is nog wat discussie over. Maar laat me zeggen dat de garden route grof weg begint bij Mosselbay en ongeveer eindigt in Jeffreysbay. Dus besloten we om zondagmiddag onze auto op te halen aan de luchthaven om zeker op tijd te kunnen vertrekken, want je rijdt zeker een 3u30 naar Mosselbay. We gingen er een girl weekje van maken, want Joeri die kon geen verlof nemen voor zoveel dagen. Zondag gingen we naar de luchthaven om de bestelde auto op te halen, maar wat bleek: de receptioniste zei mij dat ik de auto zogezegd niet mocht meenemen omdat ik nog geen 23 was. Ik kwam volledig uit de lucht gevallen, we hebben al bijna elk weekend een auto gehuurd en en plus ik heb mijn leeftijd moeten ingeven bij het online boeken en de site deed totaal niet moeilijk. Maar ik was wel heel boos... want waar gingen wij vandaag nog een andere auto vinden, waar we wel mee mochten rijden?! Boh, ik eiste mijn geld terug bij de maatschappij en onze zoektocht naar een nieuwe auto kon beginnen. We gingen elke maatschappij af, maar uiteraard waren alle maatschappijen al volboekt. Buiten ééntje, Avis, de maatschappij waar we normaal gezien altijd bij boeken, die maakte er geen probleem van. We moesten wel een beetje extra betalen, maar we konden de auto wel meteen meenemen en onze reis kon wel vertrekken. Na het afscheid van Joeri, vertrokken we met de auto richting Mosselbay, we gingen daar bij de backpackers slapen. Dat is eigenlijk een soort van hostel waar meerdere mensen kunnen slapen. Je hebt daar soms kamer van 12 personen en dan kan je dus goedkoop een bed reserveren en daar één of twee nachten verblijven. Wij hadden het geluk dat we in dit hostel een kamer voor 6 hadden kunnen boeken, eigenlijk lagen we daar maar met 4 want de andere twee bedden waren niet gereserveerd, dus een privékamertje voor ons. We sliepen daar één nacht en de volgende dag wouden we van alles gaan bezoeken en gaan doen. Maar ooh nee... we keken naar buiten en wat zagen we, gigantische stortregen. Alle buiten plannen konden we nu wel opbergen, we gingen ons eens informeren over de indoor activiteiten, maar blijkbaar was er niet veel te doen buiten een groot winkelcentrum. Dus besloten we maar te gaan winkelen, jammer wel als je net in zo een mooi dorpje bent. Maandagmiddag reden we dus naar onze tweede locatie: George. Om daar wat op te drogen en 's avonds een restaurantje te doen. Lekker gaan slapen en hopen dat we morgen een betere dag hebben. Dinsdagochtend keken we in George weer vol spanning naar buiten in de hoop en ja hoor stralende zon. Maar wat gingen we die dag dan doen? We deden een beetje opzoekingswerk en we besloten om samen te gaan quad rijden door de bossen. We contacteerde de organisatie en we konden meteen gaan quad rijden. We reden er naar toe en kregen elk onze eigen stoere quad, van voor reed een begeleider die ons de weg toonde. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet zo een krak was in het rijden van de quad, het eerste half uur heb ik zowat elke boom geraakt, maar toen ik het door kreeg was het heel leuk en zag ik er de fun van in. Dat was echt leuk! Dinsdagnamiddag reden we op naar op naar Knysna, maar onderweg stopte we nog langs het mooie dorpje Wilderness. Waar een prachtig strand was waar we zijn gaan picknicken en lekker zijn gaan pootje baden. Eens we in Knysna waren zijn we naar de backpackers geweest, één van de vriendelijkste en tofste backpackers tot nu toe. Hier hadden we dan ook weer onze eigen slaapkamer met ons viertjes, dat was wel aangenaam. We zijn ons gaan installeren daar, gaan douchen en dan gezellig naar een restaurantje om onze dinsdag af te sluiten. Woensdagochtend zijn we vrij vroeg gaan ontbijten bij de backpackers. Het was een heel basic, maar heel gezellig ontbijt en tijdens het ontbijt, leerden we Nadien en Devan kennen, twee mensen die daar werkte en ook verbleven. Zij vertelde dat zij altijd rondleidingen gaven in de lagoon, hier zouden we vele nieuwe zeediertjes ontdekken en er veel over leren en het beste nog het was met een vrije bijdrage waarvan een deel naar een organisatie ging die het lagoon weer proper maakten. Eline en ik waren alvast laaiend enthousiast, en zagen dit wel zitten om te doen. Na wat twijfel bij de andere twee dames, zijn we toch met z'n alle mee gegaan en zo gezegd zo gedaan we hebben inderdaad heel veel over zeedieren geleerd en ik heb echt de meest vreemde dieren gezien, allemaal dankzij hen. Zij konden dieren opvissen of uit de grond laten komen door speciale trucjes, heel indrukwekkend. Eline en ik waren heel enthousiast tijdens en na de tocht, na de tocht vroegen Nadien en Devan of we nog mee naar Knysna Heads gingen, één van de meest fantastische plaatsen in heel Knysna die je MOET gezien hebben. Maar Lot en Jente hadden hier absoluut geen zin meer in en wouden liever verder op souvenirtjestocht, Eline en ik daaraantegen wouden kosten wat kost naar de Knysna Heads, dus besloten we om ons op te splitsen. 'S avonds zijn we samen nog iets gezellig gaan eten en dan ons bed in want morgen staat er nog een dag voor de boeg. Donderdagochtend gingen Jente en Lot nog een laatste keer op souvenirtjestocht, maar Eline en ik bleven nog even in ons bed liggen hoor. Wanneer ze terug waren en we het ontbijt verorberd hadden, bespraken we wat we gingen doen. Er kwam uit de bus dat ze wouden gaan paragliden ( dat is een parachute waar je onder zit en waarmee je langzaam in de lucht gaat) en zo gezegd zo gedaan, we regelde het paragliden voor drie personen, ik besloot deze keer te passen. Niet omdat ik niet durfde, in tegendeel, ik vond het te duur (€50 voor 10 minuten) voor wat het was ik gaf liever mijn geld uit aan dingen die mij een kick zouden geven. Maar ik vond het wel fijn om naar te kijken en om foto's van te maken. Wanneer dit alles gedaan was reden we verder naar onze laatste stopplaats namelijk Plettenberg bay, hier gingen we niet echt nog iets doen, want we moesten de volgende ochtend heel vroeg opstaan om terug naar Port Elizabeth te rijden. Het enige wat we uiteraard wel gedaan hebben is, gaan uiteten! Ook in Plettenbergbay sliepen we in een hostel, maar deze keer geen privékamer, maar gewoon ieder een bed in een slaapzaal van 12 personen, het was eens iets anders maar ook wel leuk. De volgende ochtend hebben we nog snel onze laatste boterhammen gegeten van ons lunchpakket als ontbijt en dan zijn we richting PE vertrokken. Onderweg zijn we wel nog gestopt bij Buffelsbay, ook een machtig mooi strand waar vele verschillende rotsen stonden heel mooi om te zien. Eens in PE aangekomen zijn we snel onze spullen gaan droppen en Joeri gaan doodknuffelen, want wat hadden we hem gemist! Natuurlijk moesten we de auto nog gaan terug brengen en als we dit alles gedaan hadden, zijn we thuis lekker gaan ontspannen, want ook rondreizen is kei vermoeiend. Iedereen was dan ook blij om weer thuis te zijn! En of we onze week rust daarna hebben genomen of het toch weer volgepland hebben, dat lees je volgende keer! Toedelpip |
|
Week 8
Deze week was het een rustweekje, geen verplichtingen alleen maar leuke dingen. Ik heb me dan ook voorgenomen niet veel te doen en vooral van mijn laatste vakantieweek te genieten. Eline en ik zijn de enige die nog vakantie hebben, want eigenlijk is de vakantie al afgelopen, maar omdat er nog geen plaats was op onze nieuwe stageplaatsen mogen wij nog een weekje uitrusten. Daar ga ik niet om klagen hoor!
Deze week is dan ook maar een heel kort verslag met niet veel speciaals erin. Deze week heb ik vooral voor school gewerkt en wat van het mooie weer genoten.
Oh ja, en mij natuurlijk mentaal voorbereid op mijn nieuwe stageplaats, want ja hoor na de vakantie mag ik stage gaan lopen in Zanethemba, wat dat precies is en wat ik daar precies moet doen, dat kan je volgende keer week lezen.
Lots of love
Deze week is dan ook maar een heel kort verslag met niet veel speciaals erin. Deze week heb ik vooral voor school gewerkt en wat van het mooie weer genoten.
Oh ja, en mij natuurlijk mentaal voorbereid op mijn nieuwe stageplaats, want ja hoor na de vakantie mag ik stage gaan lopen in Zanethemba, wat dat precies is en wat ik daar precies moet doen, dat kan je volgende keer week lezen.
Lots of love